پَنهنجو وَهِنوار ڪُجهه ڦَٻيو ڪونهيِ

پيرُ، ٻِئي پيرَ سان هليو ڪونهي.

ڏاڍيِ اوُندهه جَمع ڪَئي آ هُن

روشنيءَ جو ذرو بَچيو ڪونهي.

مُرڪي مُرڪي ڪري ٿو ڀاشڻ هوُ

رازُ هُن جو اَڃا کُليو ڪونهي.

نعرا، ڊپ، ڀڄ ڀَڄان، ڳُتيل جھوُپا

ڪَنهِن چَيو ڳوٺ هي وَڌيو ڪونهي.

هَر سِروٽي تي رَتَ جو آهي داغ

ڪوسَ جو ٻيو ڪو سَڳُ مليو ڪونهي.

ڪيڏيِ چُپ! ڄَڻ کَڻي نَٿو ڪو ساهُه

ڪوئي لَشڪر هِتان لنگھيو ڪونهي.