دِلِ جي غَمَ جو علاج ٿيِ نَه سَگھيو

حالُ ٻُڌندي به هوُ ٻُڌي نه سَگھيو.

سُڌِ هُئيِ عِشق جي نَتيِجي جي

دِل تي پر زور ڪو هلي نه سگھيو.

دِل جي آتَش ۾ دِل جَلي ويئي

دِل جو اَرمان پَر جَلي نه سگھيو.

قَيدَ ٻيا سڀ ته مان ڀَڃي آيس

قَيدُ غم جو مگر ڀڄي نه سگھيو.

غمُ سَھي جيءُ ته ڪو اِئين نه چوي

غم سهي ويو ته ڇا جي جيِ نه سگھيو.

وَقتَ جي راهَ ۾ مِليا راهي

تو جِيان مَگَر ڪو مِلي نه سگھيو.